Daar zat ik ineens verkleed als puppy in de ballenbak...

mijn nachtelijke avontuur met puppy player Kevin

Over het algemeen ken ik weinig schaamte als ik televisie aan het maken ben. Als het iets leuks oplevert voor het programma, doe ik het gewoon. Naakt in een brandnetelbad, zwemmen in de Noordzee in de winter, sperma van vreemde mannen van de vloer vegen: geen probleem. Maar voor dit item moest ik toch even slikken… Een beeld zegt vaak meer dan 1000 woorden, dus laten we daar maar meteen mee beginnen:

Die linkse, ietwat mistroostige man in een puppymasker, dat ben ik. Met naast mij Ranger (echte naam zonder masker: Kevin). Hij had me uitgenodigd om langs te komen bij een nachtelijke pup social. Dus laten we even terugspoelen naar hoe ik hier terecht ben gekomen...

Puppy play…

…ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. De redactie vertelde me over mensen die zich graag als puppy verkleden en zich dan gedragen als een puppy. Ik beeldde me dat even in en stelde me voor dat deze mensen dan een pakje aantrekken en achter een balletje aanrennen ofzo. En, nou ja, dat is dus ook precies wat het is: mensen - meestal mannen - die zich verkleden als een hond en dan blaffen, keffen en achter speeltjes aanrennen. Het grote verschil met mijn verbeelding is dat de maskers een soort abstrahering van een hondenkop zijn en dat dit net zo goed volwassen honden zouden kunnen zijn.

Maar, het zijn dus puppy’s. En toen ik voor het eerst beelden zag, dacht ik vooral dat het een seks-ding was. Hey, ik zit ook tjokvol vooroordelen. En deze hobby drukt toch op een paar knoppen. Omdat ik in dit programma probeer taboes te doorbreken en alles bespreekbaar wil maken, leek het me meteen een goed onderwerp om mee aan de slag te gaan.

En dus sta ik een paar weken later rond middernacht bij Kevin voor de deur in Tilburg. Daar organiseert hij die avond dus een ‘pup social', een sociaal samenzijn van gelijkgestemden. Ik bel aan en hoor meteen allemaal geblaf op de gang. Als de deur opengaat staat daar ‘Ranger’ in vol ornaat. En achter hem huppelen een paar nieuwsgierige puppy’s voorbij, 11 volwassen mannen die verkleed als pups door de gang springen.

Ik weet niet precies waar ik terechtgekomen ben. Is het een seksfeest? Kevin doet zijn masker af en lacht. “Zeker niet”, vertelt hij. “Voor sommige mensen kan er een seksueel aspect aan puppy play zitten, maar voor de meesten gaat het echt alleen om het spelen. Op een social feestje zoals vanavond is het ook absoluut niet de bedoeling dat er seksuele handelingen plaatsvinden.”

Oké, helder… maar het helpt me niet echt om te kaderen wat dit dan wél is. Een feestje waar volwassen mannen zich als puppy verkleden en… en wat dan eigenlijk? “We spelen in de ballenbak, knuffelen met elkaar op de bank of rennen achter hondenspeeltjes aan.” En ja hoor… ik zie inderdaad twee ‘puppy’s’ over elkaar buitelen in de ballenbak.

Waarom?

Terwijl ik het allemaal in me opneem, brandt er vooralsnog maar één vraag op mijn lippen. Waarom doen de mannen dit? “Het is meer een hobby of een lifestyle”, legt Kevin uit. “Als je in pup-mood gaat, kun je je emoties de vrije loop laten. Als je blij bent om iemand te zien, kun je gewoon kwispelend bovenop diegene springen. Je hoeft niet bezig te zijn met je belastingen of to do lijst, je kunt gewoon in het moment genieten.”

Kevin zit goed in de materie, want hij studeert toegepaste psychologie en wil zijn afstudeerscriptie over puppy play schrijven. “Ik leer door mijn studie ook veel over mezelf. Je kunt alles aan een onderzoek koppelen. Ik heb zelf adhd en autisme, net als veel andere mensen in de community. Puppy play is dan een heel goede manier om te ontspannen.”

Zelf duikt Kevin op dat moment ook weer even het puppy feest in. Hij doet zijn masker terug op en wordt meteen met enthousiast geblaf verwelkomd door de andere pups. Op handen en knieën kruipt hij naar de bank, waar twee pups hem aaien en kriebelen. Kevin kwispelt met de oranje staart die aan zijn broeksriem vast zit.

Dan duiken een paar puppy’s de speelkamer in. Kevin neemt het ene uiteinde van een kluiftouw in zijn mond en een andere pup zet zijn tanden in het andere einde om een touwtrekspelletje met Kevin te doen. Er wordt gekieteld, gekriebeld, gelachen, geblaft… Ik zie dat Kevin inderdaad helemaal in extase is.

Zelf proberen

Ik roep zelf altijd het hardst dat ik dingen wil doen als ik een programma aan het maken ben. Alleen maar praten met mensen, levert saaie televisie op. Dus had eindredacteur Jolien voor mij ook zo’n mooi hondenmasker geregeld. Je moet immers alles een keer geprobeerd hebben.

En toch heb ik zelden zoveel weerstand gevoeld tijdens het draaien. Ik vind het erg ongemakkelijk om het masker op te doen, maar goed… alles voor het programma. Cameraman Florian vindt het meteen hilarisch. “Je doet zo ongemakkelijk”, zegt hij. “Misschien moet je ook gewoon even op handen en knieën…”

Daar ligt voor mij toch echt de grens. Maar even in de ballenbak zitten, dat kan ik wel proberen. “Geef jezelf ook even de tijd om eraan te wennen”, zegt Kevin. “Je hebt ineens een snuit. Ik snap wel dat het even ongemakkelijk is…” Ik plof samen met Kevin neer en doe mijn best: ik gooi ballonnen in de lucht, probeer het speelse plezier te omarmen.

Speels als een kind

Kevin zit er wel meteen helemaal in. Een van de andere puppy’s gooit hem een knuffel van een vis toe, en hij speelt meteen dat die vis ‘door de zee zwemt’. Het lijkt hem geen enkele moeite te kosten om te switchen naar deze speelse, haast kinderlijke modus.

Maar je ziet het al op de foto hierboven: ik heb weinig succes. Ik voel het gewoon niet en ik denk de hele tijd aan het publiek dat mij straks in een kinderbadje met een hondenmasker op ziet spelen. Teveel zelfbewustzijn. En hoewel de pups én mijn team heel hard om me moeten lachen, heb ik ook een inzichtelijk moment: dat ongeremd speels zijn als een kind…dat moet toch heerlijk zijn. Ik zou willen dat ik daar ook een klein beetje van zou hebben. De aanblik van deze puppy’s zorgt er ook wel voor dat ik een beetje jaloers ben op Kevin en zijn vrienden.

Ik vond het heel interessant om een nacht een inkijkje te krijgen in Kevins wereld en heb er ook veel bewondering voor dat hij open en herkenbaar over deze levensstijl wil vertellen. De andere pups willen allemaal niet herkenbaar in beeld, bang om ‘gedoe’ te krijgen op werk of bij vrienden en familie.

“Het is nog steeds een taboe”, zegt Kevin. “Mensen vragen wel eens wat er ‘is misgegaan’ bij ons. Ik denk dan altijd: er is niks misgegaan! Als dit mij gelukkig maakt, wie ben jij dan om te oordelen? Laat anderen in hun waarde. We doen niemand kwaad en respecteren anderen, respecteer ons dan ook. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest in mijn leven. Ik kan echt niet zonder pup play!”

Tsja. Zo is het natuurlijk ook gewoon.

Finale aflevering

Nieuwsgierig geworden hoe het eraan toegaat op zo’n puppy social? Kijk dan aflevering 9 (de slotaflevering van dit seizoen) op Brabant+ of via deze link. In die aflevering ga ik ook op zoek naar een kroeg waar nog licht brandt in de West-Brabantse dorpen. Ik vind er een in Oudenbosch, maar het is de laatste kroeg van het dorp en ze hebben het moeilijk…

Het was weer een wonderlijke ervaring om dit programma te maken. Ik heb genoten van alle nachtbrakers met wie ik een nacht mocht doorhalen. En dank aan Omroep Brabant, Arthur Marres, Renzo Veenstra en Nens Kok voor het vertrouwen in team Cutjongens: Jolien van de Griendt, Florian Koch, Bart van Sinten, Boaz Govers en Loes van Dommelen. Op naar de volgende!

Ben jij zelf een nachtbraker met een goed verhaal of ken je iemand bij wie ik zeker langs moet gaan? Laat het me dan weten met een reply op deze email.

In de tussentijd: volg me ook op Instagram, TikTok of Facebook voor meer fragmenten en achtergrondverhalen!

Groet, Merlijn